Τα ινομυώματα ταλαιπωρούν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, σήμερα η αντιμετώπισή τους είναι πιο εύκολη από ποτέ χάρη στις νέες ιατρικές μεθόδους που υπόσχονται άριστα αποτελέσματα.

Τους συναντάμε κατά την αναπαραγωγική ηλικία αφού "τρέφονται" με τις ορμόνες που παράγουν οι γυναίκες που είναι τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη.

Κατά την κλιμακτήριο θα μειωθεί ο όγκος τους, αφού δεν παράγονται οι παραπάνω ορμόνες, εκτός και γίνει χρήση ορμονών υποκατάστασης δηλαδή οι γυναίκες πάρουν οιστρογόνα με ή χωρίς προγεστερόνη. Συνήθως είναι περισσότερα του ενός και μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικές περιοχές της μήτρας. Το μέγεθος τους μπορεί να ποικίλει από μερικά χιλιοστά μέχρι και 30 ή και περισσότερα εκατοστά. Τέλος μπορεί να είναι μονήρη (δηλ. μόνο ένα) ή πολλά.

Τα συχνότερα και σοβαρότερα προβλήματα προκαλούνται αν τα ινομυώματα βρίσκονται μέσα στην κοιλότητα της μήτρας. Σε αυτή τη θέση ονομάζονται υποβλεννογόνια και μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες αιμορραγίες καθώς και προβλήματα στην αναπαραγωγή. Εάν τα ινομυώματα βρίσκονται μέσα στον κυρίως μυϊκό χιτώνα της μήτρας, λέγονται ενδομυϊκά και εάν βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας καλούνται υπορογόνια.

Επέμβαση

Η θεραπεία από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν μέχρι και σήμερα είναι συνήθως χειρουργική. Παρόλα αυτά στις ημέρες μας όλο και περισσότερο οι ασθενείς ζητούν τέτοιες επεμβάσεις να γίνουν ενδοσκοπικά είτε δηλαδή με λαπαροσκόπηση είτε με υστεροσκόπηση ανάλογα με την θέση που βρίσκονται τα ινομυώματα.

Πρέπει λοιπόν να δούμε ποιες ασθενείς είναι κατάλληλες για ενδοσκοπικές και ποιες για ανοικτές επεμβάσεις δηλ. με λαπαροτομή.

Καταρχήν όμως, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα του τι μπορεί να γίνει εάν μια ασθενής δεν μπορεί ή δεν πρέπει να χειρουργηθεί καθώς επίσης και σε νέες μεθόδους θεραπείας που ερευνώνται.

Θεραπεία ινομυωμάτων

Η θεραπεία των ινομυωμάτων λοιπόν, μπορεί να είναι  φαρμακευτική, μη χειρουργική και  χειρουργική.

Φαρμακευτική

Έχει δύο στόχους:

1) να ανακουφίσει από τα συμπτώματα π.χ. αιμορραγία και 2) να μειώσει το μέγεθος των ινομυωμάτων.

Εδώ ανήκουν: α) τα αντισυλληπτικά χάπια και το Danazol τα οποία μειώνουν την ποσότητα της εμμήνου ρύσεως. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους γυναικολόγους.

β)τα GNRH ανάλογα τα οποία μειώνουν το μέγεθος του ινομυώματος άρα και συμπτώματα πίεσης αν υπάρχουν, καθώς επίσης σταματούν την έμμηνο ρύση.

Δυστυχώς πρέπει να δίνονται για περιορισμένο χρονικό διάστημα (μέσος όρος είναι οι έξι μήνες), διότι προκαλούν φαρμακευτική εμμηνόπαυση. Εδώ το κύριο πρόβλημα δεν είναι μόνο τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης αλλά κυρίως η μείωση της οστικής μάζας η οποία μπορεί να είναι καταστροφική σε κάποιες περιπτώσεις. Χρησιμοποιούνται πολύ και στις ημέρες μας κυρίως προεγχειρητικά.

γ) Τώρα τελευταία ερευνώνται τα SPRMs που είναι ειδικοί τροποποιητές των υποδοχέων της προγεστερόνης. Αυτά δρουν στο ενδομήτριο μειώνοντας αισθητά την διάρκεια και την σοβαρότητα των αιμορραγιών και δεύτερον μειώνουν το μέγεθος των ινομυωμάτων. Αυτά τα τελευταία φάρμακα απομένει να τα δούμε στην πράξη.